Relais gezocht

Ooit – geloof het of niet – knutselde ik heel elementair met electronica, iets van stroom die van plus naar min gaat, iets met weerstand en warmte. En de stroomrichting omkeren deed je geloof ik met een relais. Het lijkt wel de energietransitie. Daar ben ik hard op zoek naar een relais, iets dat ervoor kan zorgen dat de negatieve energie omgezet wordt in positieve energie en dat die energie dus de goede kant op gaat stromen.

Over het klimaat(akkoord) en de energietransitie wordt te vaak (alleen maar) gesproken in termen die met problemen en moeilijkheden te maken hebben. Maar er is ook een andere kant. Mckinsey constateert al in 2016 “dat er een positief economisch effect kan (en misschien wel zal) zijn van de maatregelen die we nemen”. In hun publicatie in wetenschapsblad Nature Communications noemen de onderzoekers van onder meer de Technische Universiteit Peking het zelfs een "strategie voor zelfbehoud", waar regeringen op economische gronden op zouden moeten inzetten. Eerdere studies kwamen al tot de conclusie dat de economische schade van klimaatverandering een veelvoud is van de financiële investeringskosten van klimaatbeleid.

En nog los van de evidente voordelen voor het milieu zijn er ook andere te benoemen:

· Het is een bron van werkgelegenheid (als we er in slagen tijdig genoeg personeel op te leiden)

· Daar waar bedrijven zich in toenemende mate moeten verantwoorden over hun ecologische voetafdruk is het kunnen garanderen van (de levering van) duurzame energie een toekomstige (economische) vestigingsfactor van betekenis.

Hierover zijn op internet tal van lijstjes te vinden, maar ja, die lijstjes leiden nog bepaald niet tot applaus in kranten of andere media.

De kranten stonden vol over het IPCC[3]-rapport. En dat is ook logisch. Het IPCC-rapport doet waarnemingen, signaleert serieuze bedreigingen en maakt helder dat als we niet ingrijpen de problemen meer dan fors zullen zijn. Die energietransitie is dus keihard nodig. Aan die boodschap wil ik niets af doen. Maar de denkfout die ik in ieder geval heel veel tegenkom, is dat als we een oplossing voor een probleem zoeken dat betekent dat die oplossing – zeker als het probleem groot is – ook wel een nare oplossing zal zijn. Eentje die we helemaal niet willen, maar ja, we moeten wel.

En mijn stelling is nu juist dat die oplossing helemaal niet (of in ieder geval niet alleen maar) naar is. Sterker nog: de oplossing in zichzelf is positief en er zijn ook al heel veel positieve effecten bekend. En daar krijg ik positieve energie van. Sterker nog, daar krijgt Flevoland positieve energie van.

En dat moeten we nu ook maar eens uit gaan dragen. Dus gaat U mij tegenkomen komende weken. Op de social of andere media. Met voorbeelden waar we positieve energie van krijgen. Met verwijzingen naar activiteiten of acties van anderen die positieve energie genereren. Met beelden uit Flevoland waar we trots op kunnen, nee mogen, nee moeten zijn.

Betekent dat dan dat we kritiekloos alleen maar naar de positieve punten kijken? Natuurlijk niet. Dat hebben we nog nooit gedaan en gaan we nu ook niet doen. Want natuurlijk zijn er bezwaren en die moet je serieus nemen en zo mogelijk weg proberen te nemen. Ook weerstand heb je nodig – en niet alleen in de techniek. Maar dat is wat anders dan het genereren van negatieve energie. Daar ga ik niet meer aan mee doen. Dus wie doet er mee . Wie vormt mee dat relais ? Wie laat de energie voor en door Flevoland positief stromen ?

Word een Flevolands relais !

[3] Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) is een intergouvernementele organisatie van de Verenigde Naties. Het IPCC zorgt ervoor dat beleidsmakers steeds over de meest relevante en actuele informatie uit het wetenschappelijke onderzoek rondom klimaatverandering kunnen beschikken.