Waar je ook kwam de afgelopen week, gelukkig nieuwjaar, veel heil en zegen, maak er iets moois van, pas op jezelf en nog zo wat. Dus ook van mijn kant, ik wens iedereen een energiek, warm en vrolijk nieuw jaar toe, in een goede gezondheid. En over goede gezondheid gesproken, met veel genoegen maakte ik eind 2022 deze podcast, hier te beluisteren.
Zo’n eerste blog van het nieuwe jaar nodigt mij uit om wat melancholisch achter- en vooruit te kijken. Daar heeft overigens niemand wat aan…..nou ja beschouw het maar als een guilty pleasure, één keer per jaar. Bij deze.
Wat was dat voor een jaar, 2022. Eigenlijk gewoon een rotjaar. Niet voor mij persoonlijk, gelukkig. Privé gelukkig geen echte zorgen. Met de Roparun en Radio Lelystad heb ik hobby’s waar ik mezelf in kwijt kan en leuke mensen ontmoet. En in het werk heb ik nog steeds heel veel plezier. Dus dat maakt het een mooi jaar en geen rotjaar. Maar toch. Een jaar om je grote zorgen te maken over de wereld, over de oorlog in Oekraïne, over het niet halen van de klimaatdoelen, over de armoede direct om ons heen, over de agressie - zeker ook in de politiek - , over…. Dan kun je twee dingen doen, bij de pakken neerzitten en vast blijven zitten in negativiteit of op zoek gaan naar lichtpuntjes. Dat eerste is niets voor mij. Bovendien, persoonlijk was het dus helemaal geen slecht jaar. In het werk had ik in 2022 het gevoel dat we in Flevoland meters maken met de energietransitie. Ik geniet (letterlijk en figuurlijk) van de energie in de overleggen met de energie-wethouders, van de werkbezoeken en van ons netwerk. De windparken worden nu daadwerkelijk gebouwd, de grootste batterij van Nederland (en verder) staat in Flevoland en er zijn serieuze plannen voor het gaan produceren van waterstof.
Maar de energie zat ook in andere onderwerpen. We zijn serieus in gesprek over het bouwen aan de krachtige samenleving. Een zoektocht om echt invulling te geven aan die mooie kreet: we stapelen geen stenen maar bouwen een samenleving. Maar dan wel graag een samenleving waar iedereen in mee kan doen. Waarbij we als provinciale overheid een rol hebben, maar niet de rol. Die hebben anderen. Gemeenten, onze inwoners, bedrijven. Dus het sleutelwoord is samenwerking. En dat gaat niet vanzelf. Maar daar maakten we in Flevoland wel een heel mooi begin mee, bijvoorbeeld in het proces dat we “Samen maken we Flevoland” noemen. We ontwikkelen samen met de 6 gemeenten en het waterschap een toekomstvisie op ons gebied en maken gezamenlijk afspraken met het rijk over een “strategische agenda”. Dat klinkt allemaal wat wollig en abstract als ik het zo opschrijf, maar het gaat echt over de vraag hoe we komende jaren snel en organische met oog voor de burger en ieders belangen gaan groeien. En niet te vergeten, hoe groei meer is dan het stapelen van stenen. En dat bedenken we echt met zijn allen.
Energie zit er ook, ondanks alle zorgen en tegenslagen , in de toeristische sector. Het toerisme is ook in Flevoland in 2022 op de weg terug naar groeiende aantallen bezoekers en overnachtingen. Maar er is grote onzekerheid voor de toekomst. Hoe houden de sector en de vaak kleine bedrijven zich. De energie zit er in maar gaan die bezoekers komen en hoe ontwikkelt het personeelstekort zich ? En wat kunnen we als provincie doen om de sector te steunen ?
Er is dus in 2023 heel veel te doen als ik zo eens dwars door mijn portefeuille heen kijk. Onze Commissaris van de Koning, Leen Verbeek, gaf in zijn nieuwjaarstoespraak een mooi rijtje gezamenlijke uitdagingen en ontwikkelingen aan: de doorontwikkeling van vliegveld Lelystad, de modernisering van de landbouw, de ontwikkeling van het havencomplex zoals dat bij de Ketelbrug/Urk , het Multimodaal infrastructuur Testencentrum in Marknesse, de Hoog Beveiligde Zittingszaal in Lelystad, de containerterminal in Lelystad, en de ambitie van het Kabinet om in Zeewolde een defensiecomplex te ontwikkelen en de grootschalige woningbouw (en de daarbij behorende sociale infrastructuur voeg ik daar aan toe) als een doorontwikkeling van onze grote gemeenten. Wat een voorrecht om daar aan mee te mogen werken !
Dat maakt dat ik aangegeven heb ook voor een nieuwe periode weer beschikbaar te zijn als gedeputeerde. Ik schreef er in mijn vorige blog over. Het is super leuk om te mogen blijven schakelen tussen Den Haag en Flevoland en een bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van ons mooie Flevoland. Maar goed, het hangt af van de verkiezingen, het hangt af van de kiezer. We gaan dat zien.
En ondertussen zijn we gewoon weer aan het werk gegaan. Op een moment dat de verstikkende vergadermachine nog niet volop draait, betekent dat veel tijd voor kleine gesprekjes, bv. tijdens nieuwjaarsrecepties en bezoekjes. Daartussen veel mensen met serieuze zorgen. Maar ook veel mensen die willen praten over oplossingen, over ideeën. En dat klopt met een onderzoek dat we als provincie uit hebben laten voeren naar de energietransitie: heel veel mensen geven aan betrokken te willen blijven. Die contacten zijn ontzettend waardevol. Die blijf ik opzoeken. En je kunt me gewoon bestellen als je wat wilt delen. Een mailtje naar secretariaatfackeldey@flevoland.nl is voldoende.
Er valt heel veel te wensen. En voor heel veel mensen nog veel meer dan voor mij. Dat realiseer ik me. Ooit las ik daarover een mooie spreuk van Johann Wolfgang von Goethe: Wensen zijn voorgevoelens van de mogelijkheden die in ons liggen. Dat lijkt mij een mooi motto. Laten we met elkaar de kansen grijpen die er liggen, zonder onze ogen te sluiten voor alles wat er niet goed gaat. Maar ik concentreer me voorlopig op alles waar ik wel wat aan kan doen. Doe je mee ?
Comentários