Verschilmakers

Het zijn, in welke situatie dan ook, altijd ménsen die het verschil maken. Die net dat extra zetje geven. Daar moest ik afgelopen periode een paar keer aan denken. Om te beginnen tijdens onze eigen Roparun. Ik schreef daar eerder een blog over: https://www.jopswereld.com/post/rennen-voor-andermans-leven . “Mijn” Roparunteam Lelystad is op Pinkstermaandag veilig over de finish gekomen. Om 16.25 kwam er een einde aan de estafetteloop die 51,5 uur geduurd heeft en waarin 8 lopers en 4 fietsers gezamenlijk 558,9 km afgelegd hebben.

Het was een memorabele tocht. Zo stonden we bij de start op vliegbasis Twenthe via een beeldverbinding stil bij een ernstig zieke Ropa- vriend en teamlid van het eerste uur en gingen we op pad. Wat begon met zonneschijn ging zondag en maandag over in regen, en niet zo’n beetje ook. De finish in Rotterdam – op de Coolsingel – gaf hetzelfde warme gevoel als altijd…maar dat kwam niet door het weer. Je kunt het koud en ropa-koud hebben. Maar we hebben het gehaald. Met een lach en soms een traan, met blessures, uitvallers en op het laatste moment ingevlogen vervangers. Met een lekke band en iemand die bereid was in zijn voortuin op de fiets te passen of een vrachtwagen die net niet onder een viaduct paste en om moest rijden. Maar vooral met heel veel warmte, mooie en bij tijd en wijle ontroerende verhalen, idiote invallen en heel veel humor. Het was weer een bijzondere editie. De Roparun maakt dat verschil, maakt het leven van mensen met kanker draaglijker. En tijdens deze editie bleek eens te meer hoe verschillende teamleden het verschil kunnen maken als hun maatje er even doorheen zit of het weer niet helemaal (of eigenlijk helemaal niet) meewerkt.

Die verschilmakers , die vind je overal. Bijvoorbeeld op het Flevopenningen-gala. Daar staan niet alleen succesvolle ondernemers, maar (misschien wel vooral) ondernemers die kansen kunnen bieden. Kansen bieden aan jongeren of aan mensen die op de arbeidsmarkt hun draai niet konden vinden. De winnaar is daar een super voorbeeld van. Het bedrijf Classic Mike won de Flevopenning. Ik ken Mike Kastrop al echt heel lang, vanuit zijn “gewone” garage tijd. Wat een ontwikkeling heeft hij doorgemaakt. Een diepe buiging voor de manier waarop hij zijn bedrijf heeft neergezet. Ik citeer het juryrapport: “Classic Mike, oftewel Mike Kastrop, is een klassiek voorbeeld van een mooie mix van kwaliteit, innovatief in managementstijl en een enorme maatschappelijke betrokkenheid. Samen met zijn medewerkers, waarvan het merendeel een afstand tot de arbeidsmarkt heeft, is Mike in staat om topkwaliteit te leveren als het gaat om de restauratie van klassieke auto’s. De manier waarop hij dit organiseert en de wijze waarop hij met zijn medewerkers omgaat, heeft grote indruk gemaakt bij de jury. Niet focussen op de beperkingen, maar vooral het benutten van de mogelijkheden. Dat is wat Mike doet. Een knap staaltje sociaal ondernemerschap”. Petje af.

Maar er is meer. Zo was ik afgelopen zaterdag samen met collega Jan-Nico Appelman op bezoek bij HRIF. Het is de partij waar we als provincie mee samenwerken om een vrijwel wekelijks transport ten behoeve van Hulpgoederen naar Maramuris te verzenden. Je leest er meer over op de website: https://flevolandhelptoekraine.nl/ . Je staat daar oog in oog met hulpgoederen die uit heel Nederland ingezameld en soms ingekocht worden en die op maandag op weg gaan. Ik was onder de indruk van de verhalen van Max Veenstra. Met veel respect kijk ik naar de manier waarop hij al meer dan 25 jaar dit type goederenstromen organiseert, met grote kennis van en betrokkenheid bij de verschillende gebieden. Maar ook bij ons om de hoek is zijn stichting actief. In samenwerking met Stichting Clothing4u, Stichting Hope for Home en Netherlands for Ukraine delen zij in Nederland kledingpakketten uit aan vluchtelingen uit Oekraïne. Ondertussen hebben zij al ca. 800 mensen mogen helpen. Deze man maakt, met zijn stichting, het verschil.

En tenslotte was er nog meer dit weekend. De leden van de PvdA (en die van Groen-Links) spraken zich uit voor samenwerking in de Eerste Kamer. Ook hierover schreef ik reeds eerder een blog: https://www.jopswereld.com/post/samen-werken . Ik sta nog steeds achter wat ik daar schreef. Wat mij betreft hadden we ons voor nu mogen beperken tot het oproepen tot samenwerken na de verkiezingen – zoals dat nu feitelijk in de Tweede Kamer ook gebeurt. En laat dan de discussie over een volgende stap wat natuurlijker ontstaan. 77% van de PvdA-leden die digitaal of fysiek op het congres aanwezig waren stemden tijdens het congres vóór een fractiefusie in de Eerste Kamer. Dat is een prima stap. 58% van de PvdA-leden toonde zich tijdens het congres voorstander voor één gezamenlijke kieslijst voor de Eerste Kamerverkiezingen. Daar hoorde ik niet bij. Van de meer dan 40.000 leden hebben er denk ik zo’n 1.500 gestemd. We gaan het zien. Maar ook hiervan denk ik, dit is een democratische uitslag, maar of die gaat werken hangt ook hier af van de mensen die er mee aan de slag gaan. De verschilmakers. Ik hoop dat ons bestuur en onze (toekomstige) Eerste Kamerfractie het verschil gaan maken , samen met Groen Links. Op wat voor manier dan ook.